Door de wijngaarden van de Elzas

25 mei Mittersheim-Bergheim 86 km bewolkt en heerlijk fietsweer
26 mei Bergheim-Hunningue 100 km grijs en koud

De afgelopen 2 dagen hebben we door het wijngebied van de Elzas gefietst. Van het ene mooie stadje naar het andere en het ene nog mooier dan het andere. We hadden wel de pech dat het 2e pinksterdag was waardoor alle stadjes uitgestorven waren. Uitgerekend in het stadje waar we niet doorheen gingen bleek een of ander feest te zijn, op het weggetje dat we fietsten stond het vol met auto's en er klonk muziek over de velden. Verderop was het weer een drukte van belang: bleek er 1 of andere voetbalwedstrijd te zijn. Het leek wel of het Franse nationale elftal in het dorp op bezoek was, zo druk was het.

Om van het ene in het andere stadje te komen moesten we tussen de wijngaarden omhoog klimmen om vervolgens met vliegende vaart weer in een stadje te komen (max tot nu toe 54 km/uur).

In Dambach kop koffie gedronken in een theehuis en overlegd wat te doen: hier op de camping of door fietsen. Het was nog vroeg en 10 km verder in Bergheim zaten 2 boeren campings. Onze redenatie was: ze hebben hier alleen maar wijnboeren, dus dat lijkt ons wel wat. Voorbij Dambach kregen we de 1e regendruppels sinds we uit Nederland waren. Maar dat mocht gelukkig geen naam hebben. Die 10 km bleken toch pittiger dan gedacht maar tegen 6 uur fietsten we Bergheim binnen en al snel zagen we een bordje camping. Yes! Het was een wijnboer dus dat kwam helemaal goed. Toen we het erf op fietsten zagen we bordje "complet/voll". Nee hè dat zal toch niet! Toch maar aanbellen of ze voor een klein tentje geen uitzondering wilden maken. Een norse man deed open en zei "voll ist voll.....". De volgende camping zou in Ribeaville zitten, 5 km verderop omhoog! !!! En aan de andere kant van het dorp zat nog een klein campingkje. Op straat stonden we te overleggen wat te doen toen er een Duits gezin van het erf kwam lopen. Ze vroegen of we iets zochten. Ja een camping, deze hier is vol. De mond van de vrouw viel letterlijk open van verbazing. "Voll" zei de man "da ist ja platz genuch"!!!!
Jullie moeten even om het huis heen fietsen en dan kom je bij een receptie. Daar moet je het vragen.
Dus wij weer terug en fietsten verder het erf op en hadden het bordje receptie iets te laat in de gaten. Daar kwam de norse boer naar buiten gestoven : "ich hätte gesagt voll ist voll!!!" Hij dacht dat wij zomaar de camping op wilden rijden.
Dus maar snel verder. 500 m verderop zagen we de andere camping en die was helemaal leeg. We kregen een dejavu want het leek op de camping bij Jana in Slowakije. Een veldje achter het huis met 10 plekken. Prachtig. We betaalden maar €7,50 en hadden nog gratis wifi ook.
We hadden weer geen boodschappen kunnen doen dus snel douchen en uit eten. Bergheim bleek een prachtig stadje met een stadsmuur. Heerlijk gegeten in een chique toprestaurant. We voelden ons in onze afritsbroeken en T-shirt niet helemaal op ons gemak maar goed. De aandacht van het personeel ging ook duidelijk meer uit naar het tafeltje naast ons waar een stelletje "rijke directeur met zijn secretaresse" ook duidelijk meer geld besteden dan wij. Alleen de wijnen die ze hadden waren al 2 keer zo duur als onze totale rekening!

De volgende ochtend was de lucht erg dreigend. Overal om ons heen zagen we het regenen maar we fietsten droog. Het was wel koud dus de lange broek ging weer aan. We gingen langzaam het wijngebied uit en we kwamen door boomgaarden: het leek wel of we weer thuis waren. In Turckheim in een leuk koffiehuisje een bakkie gedaan. Toen we weggingen zag Karin in de winkel van de buren een leuk T-shirt: een ooievaar ( het symbool van de Elzas) op een fiets. Maar helaas de winkel was dicht en ging over 2 uur pas open. In Rouffach besloten om door te fietsen tot Kembs. Daar was geen camping dus een B&B gebeld. Kostte wel €92 maar goed. Toen we een uurtje verder waren ging het zo lekker dat we spijt kregen. Weer gebeld om te zeggen dat we toch maar niet kwamen. Betekende wel dat we moesten door fietsen naar Hunningue. Maar het ging best lekker. Halverwege kwamen we er achter dat we een rekenfout moesten hebben gemaakt. Het was toch veel verder dan we dachten. De route ging nu over een lang kaarsrecht pad door een dicht bos. Toen het bos iets opener werd zagen we plots een hert met een jong. Prachtig. De berm stond vol met akelei, balsemiem, wilde tulp en brem raap.
Het laatste stuk ging weer langs een kanaal. Eerst het rijn-rhone kanaal en daarna het kanaal van hunningue. Hier zagen we ook de 1e orchideeën tot nu toe. Best wel moe kwamen we om half 7 op het campinkje van Hunningue. Het was er zo waar druk met fietsers. Bij het haardvuur kennis gemaakt met Jan van Susteren en zijn zus. Jan was op de fiets van Nieuw Zeeland, waar hij woont, op de fiets naar Amsterdam. Via o.a Australië, Indonesië, Maleisië, Laos, China, is hij naar Turkije gefietst. Daar is zijn zus vanuit Amsterdam naar toe gevlogen om het "laatste stukkie" met hem mee te fietsen. Hij zat uiteraard vol met verhalen: wat een avontuur. Deze zijn te lezen op: Janvansusteren.blogspot.co.nz
Hij had al een mmoie bijnaam voor ons: het stel met de bungalowtent (maar stiekem was hij jslours ).
Omdat ons 1e boekje tot aan Bazel ging hebben we dit aan hen gegeven om te gebruiken van Hunningue naar Amsterdam te fietsen. Komt dus over een week of 2 via de post in Wijk aan.