Mijn verjaardag: een lange fietsdag

Dinsdag 13 juni, Amarante - Braga (71 km)

De wekker liep af, ahhh 6 uur pas, nu al opstaan? En dat op mijn verjaardag! Oh ja we wilden vroeg weg want het zou weer warm worden. Vannacht was het ook warm trouwens. Voor het eerst dat we de hele nacht geen slaapzak over hebben gehad.

Ik rits de tent open en kijk naar buiten. Huh? Bewolkt? Het lijkt wel of we regen gaan krijgen. Ik ging me wassen en toen ik in het toiletgebouw was begon het stevig te waaien. Ik ging terug naar de tent waar Karin ondertussen bezig was om de tassen in te pakken. Er waaide allerlei rotzooi uit de boom en niet lang daarna: de eerste druppels. Zou het doorzetten? Moeten we snel de tent afbreken? Dat had eigenlijk al niet zoveel zin meer. Toen Karin van het toiletgebouw terug kwam zei ze: er staan nog 2 vakantiefietsers in het toiletgebouw met al hun spullen. We besloten zo snel mogelijk alles in te pakken, en ook naar het toiletgebouw te gaan om daar te ontbijten. Het begon ondertussen ook nog eens flink te onweren. We haalden de binnentent eruit en pakten de buitentent op en droegen hem naar het toiletgebouw om hem daar een beetje uit te hangen om uit te laten lekken. Aan de andere kant van het gebouw stonden de andere 2 fietsers te ontbijten. Die hadden net voor de regen alles in kunnen pakken.

Wij hebben ook maar ons brandertje gepakt, kopje thee gezet, broodje gesmeerd,... Het andere stel was een Frans stel dat al een tijdje onderweg was. Ze gaven ons de tip om naar Braga te gaan. Het was ondertussen opgehouden met regenen en de lucht trok af en toe al weer open. Tegen 8 uur zaten we op de fiets, nog wel met de regenjas aan en fietsten Amarante uit. Het plan was om voorbij Guimaraes op een camping te gaan staan. Voordat we de stad uit waren was de jas ook uit, want dat was veel te warm. Af en toe kregen we nog een paar druppels maar de temperatuur was heerlijk! Volgens onze kaart liep er tussen Amarante en Guimaraes alleen een grote doorgaande weg, maar onze onbetaalbare fietsnavigatie wist toch mooie rustige weggetjes te vinden. Gestaag klommen we en af en toe daalden we weer rustig af. In de dorpjes natuurlijk weer kasseien, maar verder goed geasfalteerde wegen.

Tegen 10 uur kwamen we door Lixa, een redelijk stadje met een grote markt. Het was er heel erg druk. In het centrum bij een pizzeria koffie gedronken, en daar moest natuurlijk ter ere van mijn verjaardag gebak bij: we kregen 2 grote stukken, die al door de midden waren gesneden. Dat hebben we ons heerlijk laten smaken. Bij het afrekenen schrok ik wel: €2 moest ik betalen. Nou daar kun je nog eens een verjaardagstraktatie geven!

Het was ondertussen helemaal opgeklaard en heerlijk fietsweer geworden. De route slingerde ons van het ene dorp naar het andere dorp en het leek wel of ze allemaal aan elkaar vast zaten. We volgden voor een groot deel de Rota do Romanico, en vlak na Margarida kwamen we plotseling langs een gigantische kerk met een aquaduct ervoor. Het was de Mosteiro de Santa Maria de Pombeiro, jammer genoeg gesloten maar wel een verrassing zo op onze route. Verder ging het weer en niet veel later gingen we in een dorpje opeens echt supersteil naar beneden. We hebben heel wat steile weggetjes gehad, maar zo steil! Je kon de fiets niet laten lopen, dus continu remmend naar beneden. Zullen we zo wel weer steil omhoog moeten.... Ja we moesten weer omhoog, maar gelukkig iets minder steil. Onder een kastanjeboom (want het was ondertussen alweer goed heet geworden) hebben we ons broodje gegeten om vervolgens het laatste stuk te klimmen.

Eindelijk konden we aan de afdaling naar Guimaraes beginnen. Met die hitte was dat zeer aangenaam, maar we zijn nog wel even gestopt om bij een klein supermarktje zonnebrand te kopen. In Guimaraes besloten we om wel even naar het oude centrum te fietsen. Guimaraes is de oudste stad van Portugal en er waren erg veel mooie gebouwen, uiteraard betegeld. Op een terrasje een ijsje gegeten en daar kreeg ik van Karin mijn verjaardagskadootje: 2 merenguis, niet zo groot als die we in Coimbra gezien hebben, maar toch erg lief.

Vandaaruit ging het op naar Caldas dai Taipas, waar een camping moest zijn. Het was maar 12 km fietsen, over makkelijke wegen. Bij een grote supermarkt wat sapjes, en wijn gekocht (niet die goedkope van €0,78) en tegen 17.00 uur kwamen we in Caldas aan. De bordjes camping gevolgd en we kwamen in een park waar volop gebouwd werd. Een groep oude mannetjes gevraagd en deze wisten de weg naar de camping, maar gaven aan dat deze gesloten was. Nee toch!!! Doorgereden naar de poort en deze was inderdaad met een ketting en groot hangslot afgesloten. Wat nu?

Op een pleintje met grote bomen in de schaduw op een bankje een plan de campagne gemaakt. We besloten door te fietsen naar Braga, nog 15 km, en daar in een hotel te slapen. Op internet een hotel gevonden, gebeld en ze hadden plek en we konden onze fietsen binnen neerzetten. Eerst het 1e pak sap maar soldaat gemaakt en toen weer op de pedalen. Natuurlijk moesten we weer een bergrug over en die was niet mals, zeker niet als je al zo lang aan het fietsen bent. Halverwege de klim kregen we allebei trillingen door een tekort aan suikers. Gelukkig hadden we in de supermarkt ook een pak gesuikerde eierkoeken gekocht en deze hebben we voor de helft soldaat gemaakt. Ook het 2e pak sap voor de helft opgedronken. Ondertussen kwam er een boertje op een trekker langs. Hij gebaarde: naar boven of naar beneden? Toen we naar boven wezen keek hij ons meewarig aan en veegde een keer over zijn voorhoofd:  we waren er duidelijk nog niet! En dat klopte, het was nog een flinke klim maar eindelijk bereikten we de top en konden we weer aan het afdalen beginnen. Tegen 19.00 uur fietsten we Braga in en volgden we de navigatie naar het Centrum. Toen we bij verkeerslichten stonden stopte een auto naast ons, het raampje ging naar beneden en een vrouw vroeg aan Karin waar we vandaan kwamen en vertelde dat zij ook graag mochten fietsen en dat dat zo heerlijk was. Leuk toch zulke ontmoetingen! Tegen 19.30 uur kwamen we bij ons hotel Dos Terceiros aan, waar we de fietsen in de smalle hal mochten plaatsen. Met de tassen in de lift naar de 5e etage, waar we een kamer met balkon hadden. Dat kwam goed uit, want dan konden we daar onze natte tent drogen.

Op advies van de receptionist, na het douchen in een restaurantje heerlijk gegeten en een heerlijk wijntje gedronken: dat was mijn verjaardagsmaaltijd! De ober gaf aan om maar 1 portie van het hoofdgerecht te bestellen, als dat niet genoeg was, konden we altijd nog 1 portie bij bestellen. Zou hij rekening houden met hongerige fietsers? We hebben het advies maar opgevolgd en het was inderdaad ruim voldoende. We wilden ook nog wel een nagerecht, en lieten ons maar verrassen door 2 onbekende namen te kiezen: pudim en molotov. Het bleek een caramelpudding en een luchtig, flubberige eiergerecht te zijn. De baas van het restaurant had er schik in en sneed 2 enorme stukken voor ons af. Het was allebei heerlijk en we zaten bommetje vol. Na het eten nog even door het centrum geslenterd en naar bed. Morgen gaan we lekker uitslapen!