De vertrouwde koffie Dorestad

Donderdag 8 juni, Viseu - Ferreira de Aves(42 km)
Vanmorgen heerlijk ontbeten in het hotel en om 9.15 uur zaten we weer op de fiets. Eerst maar even brood halen bij de bakker voor de lunch en vervolgens kijken hoe we Viseu uit konden fietsen. De navigatie loodste ons prima de stad uit en al snel fietsten we over een rustig weggetje. Ik had echter even niet goed opgelet, want de navigatie loodste onze vervolgens over een onverharde weg parallel aan de snelweg. Prima geschikt voor een MTB, maar met onze fietsen vol bepakking toch iets minder. Na een km of 3 kwamen we gelukkig weer op de verharde weg. Vanaf dat moment werden we iets eigenwijzer ten opzichte van de door de navigatie voorgestelde route en dat ging gelukkig best goed! Vlak voor Satoa kwamen we een gigantische eucalyptusboom tegen. We konden onze fietsen achter elkaar tegen de stam aan zetten: onder aan de stam had hij een omtrek 14m! Hij is gepland in 1878 dus 140 jaar oud.
In Satoa hebben we in een klein parkje voor oud kerkje gepicknickt, en zoals gewoonlijk trokken we weer veel bekijks.
In Satoa werd de camping al aangegeven terwijl het nog ongeveer 12 km fietsen was. Zo dik bezaaid is het hier niet met campings.
In Lamas gingen we op zoek naar een winkel en kwamen we langs een pandje waar mini-mercado op stond maar aan de buitenkant leek op een verlopen garagebedrijf. Ik zei tegen Karin: dat kan niks wezen, maar Karin wilde toch even binnen kijken. Enthousiast kwam ze weer naar buiten: ze hebben hier alles!! En inderdaad achter de gevel ging een volledig volgepakt supermarktje schuil, en je kon het niet bedenken of het was er wel te vinden. Het mannetje achter de kassa was duidelijk trots op ZIJN winkel en wilde maar wat graag met Karin op de foto. Hij had diep respect voor ons en vroeg hoe we in Zijn dorpje vanuit Nederland met de fiets waren gekomen. Ook toen we uitlegden dat we met het vliegtuig naar Lissabon waren gevlogen vroeg hij vol respect: en vanuit Lissabon helemaal op de fiets hier naar toe? Hij moest er niet aan denken. Toen we afgerekend hadden kwam hij nog met een kaartje waarop stond dat hij vaatjes 10 jaar oude port verkocht, 5 liter voor €20, ik zeg: ja maar hoe doen we dat op de fiets. Hij snapte het en begin hard te lachen, liep met ons mee naar buiten en zwaaide ons uit.
Op zoek naar de camping: volgens de navigatie waren we er vlak bij, maar zagen nog helemaal niets. Opeens kwamen wij bij een poortje waar 2 vlaggen stonden en een bord camping. In de bar stonden een paar jongelui die ons welkom heten en vroegen waar we vandaan kwamen. Holanda? Er werd naar achteren geroepen en daar kwam een vrouw aan die ons in vloeiend Nederlands welkom heette, een welkomstbiertje aanbood en uitleg deed over de camping. Het was een camping die 20 jaar geleden door Nederlanders was opgezet en waar zij van jongs af aan had gewerkt en van de camping-gasten Nederlands had geleerd. Zij heeft sinds een paar jaar de camping overgenomen. Er bleken nog steeds overwegend Nederlanders op deze camping te komen. Even later kwamen er 2 mannen aan de bar, vader en zoon die Lidia (zo heette de vrouw hartelijk begroetten, ook Nederlanders en kwamen uit Deventer (eigenlijk Epse). De man vertelde dat ze vroeger altijd op deze camping kwamen, en ongeveer 10 jaar geleden in een dorpje verderop een ruïne had gekocht en helemaal laten verbouwen. Nu woonden ze daar voor een groot deel van het jaar en de kinderen waren nu op visite. Onderwijl kwamen er nog een stel nieuwe gasten binnen, en tja, iedereen had onze fietsen buiten zien staan, dus gespreksstof genoeg. Ondertussen hoorden we dat ze vanavond een barbecue voor de camping organiseerden, en we konden ons nog opgeven. Ach laten we dat maar doen, misschien wel gezellig.
Na het biertje een plekje gezocht voor de tent: achter het huis lag beneden in het dal een prachtige terrassencamping, niet te zien vanaf de weg! We hebben lekker gedoucht en heerlijk gerelaxt voor de tent.
Tegen 18.30 uur zagen we de campingasten naar boven lopen: een hoog grijze duiven gehalte: moeten wij daar ook naar toe? Toch maar naar boven gelopen en als laatste gasten kwamen we aan op een terras met lange tafels waar zo'n 40 campingasten, allemaal pensionadas gezellig zaten te kletsen. Er waren nog 2 plaatsen vrij aan een tafel met 4 andere Nederlanders en voor de rest Engelsen.
Tja en om een lang verhaal kort te maken: het werd een erg gezellige avond, met zowel de Engelsen als de Nederlanders: een stel uit Harderwijk en uit Doetinchem. Als nagerecht konden we  koffie met een Portugees likeurtje bestellen: de voor ons zo vertrouwde Beirao (koffie Dorestad). Maar de likeur was al op voordat we de koffie kregen, dus hebben we toen we de koffie kregen nog maar een rondje Beirao besteld. Tegen 11 uur namen we vrolijk afscheid van onze andere tafelgenoten en gingen we naar bed na een avond die veel gezelliger was dan dat we van tevoren dachten!