De hoogvlaktes

Vrijdag 9 juni, Ferreira de Aves-Lamego (48 km)

Vanmorgen afscheid genomen van de leuke camping in Ferrera de Aves.  De campingbaas had ons een route geadviseerd naar Vila Nova de Paiva. Alleen de 1e 800m is steil, daarna lukt het wel. Het was inderdaad steil maar we zijn ondertussen wel wat gewend. We kwamen over een soort hoogvlakte waar nog niet zo lang geleden een flinke bosbrand was geweest. Maar wat een prachtige vergezichten. Het leek af en toe wel op Yorkshire, er stonden zelfs stenen muurtjes.
Vrij snel fietsten we door Via Nova de Paiva waar het even zoeken was naar de juiste weg. We gingen eerst richting Castro Dairo een prachtige weg om te fietsen. We gingen en beetje door glooiend terrein, af en toe wat klimmen een daarna weer dalen. We hebben mooie veldjes vol orchideeën gezien waarvan er natuurlijk 1 in het vaasje van Karin belandde. In Vila Cove a Coelhere werd het tijd voor koffie. Daarvoor moeten we even van de route af het dorp in wat uiteraard betekende dat we weer flink moeten klimmen en weer over onze geliefde kasseien mochten fietsen maar dan heb je de koffie ook verdiend!
Om te lunchen hebben we en mooi plekje voor een kapelletje gevonden heerlijk onder een boom want het was ondertussen flink heet geworden. Na de lunch konden we kiezen, de doorgaande weg volgen of via een binnenweggetje een doorsteek maken. Natuurlijk betekende dat weer steil klimmen maar ach. ..
Hierna kwamen we op de doorgaande weg naar Lamego, nog 20 km te gaan. De eerste paar km gingen nog glooiend, daarna werd het echt afdalen. Het bleef maar gaan, we hadden niet in de gaten dat we zo hoog zaten. Een paar km voor Lamego bij een bar gestopt om wat te drinken en te vragen waar de camping zat. De uitleg daarvan was prachtig: er werd een fles wijn uit de koelkast gehaald en ze legden ons uit dat 3 km verderop die wijn werd gemaakt en achter de wijnfabriek zat de camping. Het hele café hielp mee om het ons in het Portugees uit te leggen!
De uitleg klopte helemaal, we kwamen langs Wijnmakerij Caves da Raposeira en meteen daarna een steil kasseienweggetje omhoog met bordje camping. Het was zo steil dat het niet te fietsen was. Maar lopen is minstens zo zwaar een dan denk je: straks is de camping ook nog niks. ...
We kwamen de bocht om en gingen door een poort en reden recht op een prachtig landhuis af. Om het landhuis was een groot half-verhard terrein voor campers en er was een wijnbar met een mooi terras. In de receptie werden we allerhartelijkst ontvangen door de vrouw van de eigenaar die ons van alles over de stad en de omgeving vertelde. Lamego is de 1 na oudste stad van Portugal waar vroeger de koning had gewoond. Het landhuis was vroeger een hotel geweest, vervallen en 5 jaar geleden was haar man hier een camping begonnen en het landhuis beginnen op te knappen. De bedoeling was er weer een hotel van te maken. Het terrein was vooral ingericht op campers maar een stukje naar achteren waren en paar kleine grasterassen tussen de druiven met een werkelijk fantastisch uitzicht over de stad Lamego. Via een poort aan het eind van het terrein wandelde je via een weggetje zo naar de in het bos hoog gelegen kerk Santuário de Nossa Senhora dos Remedieos.
Nadat we de tent hadden opgezet eerst maar effen een heerlijk wit wijntje gedronken op het terras. De vrouw van de eigenaar vertelde ons later dat ze vroeger vinoloog was geweest bij het naastgelegen wijnbedrijf dus ze schonk alleen maar kwaliteitswijn. Na het eten zijn we naar de kerk gewandeld die prachtig verlicht was maar we hadden geen zin meer om de 555 trappen (ik heb ze later echt geteld) naar beneden, de stad, te lopen dus hebben voor de tent nog een wijntje gedaan en naar bed. Morgen gaan we de stad bekijken. Er was een middeleeuws feest in het oude centrum, dus tot laat in de avond hoorden we muziek en tromgeroffel, maar we konden er goed om slapen!