Naar de Bodensee
31 mei 2015 - Thal, Zwitserland
30 mei Frauenfeld-Altenrhein 71 km half zon en héééérlijk fietsweer.
Excuus voor de typefouten en soms vreemde woorden. Het blijft lastig typen op een telefoon en soms maakt ie er zelf woorden van die het apparaat denkt dat je bedoeld. Zo stond er gisteren dat we in vrouwen veld waren beland maar dat was natuurlijk Frauenfeld
We hebben de 1e nacht met flinke regenbuien achter de rug en stonden op met het idee dat we vandaag de regenjas en misschien wel de rainlegs nodig hadden maar toen ik buiten kwam, kwam het zonnetje af en toe al weer te voorschijn.
De ochtenden worden een standaard ritueel: wakker worden, matje leeg laten lopen, slaapzak in de hoes, matje oprollen, fietskleding pakken en naar het toilet gebouw om te plassen wassen en verkleden. Vanmorgen ging dat bij mij goed tot het onderdeel fietskleding pakken. We hebben allebei 2 setjes bij ons en spoelen s'avonds bij het douchen de gedragen broek en shirt uit en hangen dat op. Smorgens pakken we de 2e broek want die andere is dan nog nat. Daar ging het bij mij mis: ik kon nergens mijn 2e fietsbroek vinden. Ik moest hem op de camping in Waldshut hebben laten liggen waar ik hem over een hekje te drogen had gehangen. Balen zeg! Gelukkig was mijn andere broek op tijd droog. Ik heb ondertussen de camping daar gebeld en ze zullen me bellen als ze hem hebben gevonden maar tot nu toe. ...... Ik heb eigenlijk mijn hoop gevestigd op Ans en Kees die in Waldshut een rustdag pakten en ook in 2 dagen naar de Bodensee zouden fietsen en wisten dat wij daar een rustdag zouden pakken. Dus wie weet vanavond?????
We moesten eerst weer de stad in om bij het station op de fietsroute te komen, ondanks het drukke verkeer ging dat best goed. Al snel waren we de stad uit en reden over een rustig asfaltweggetje dat vals plat naar beneden ging. Het ging dan ook fluitend. Na een uurtje kwamen we bij een vliegveld voor zweefvliegtuigen. Bij de hangar was het een mooie plek om koffie te drinken en vliegtuigen te zien opstijgen. De 1 werd met een lier omhoog getrokken de ander met een motorvliegtuig. Wat zijn dat prachtige apparaten van zo dichtbij. Heel rank en gigantische vleugels. We hadden allebei zoiets van: zou wel gaaf zijn om hier een keer mee in de lucht te gaan. Toen we verder fietsen kwamen we bij het begin van de startbaan waar wel 20 vliegtuigen klaar stonden om op te stijgen. Daar hing ook een bordje met "passagiersvlucht €37". We keken elkaar eens aan en stopten. Ik vroeg aan een paar jongens die daar stonden of we inderdaad mee konden en hoe lang we dan gingen. "Ja sicher, 6 minuten genau " "bei mir wird es 7 minuten". Ik dacht dat ze een dolletje maakten maar iemand anders legde uit dat er geen thermiek was, dus het was nu naar boven trekken en dan konden ze ongeveer 6 minuten blijven zweven en dan weer landen. Dat vonden we toch wel iets tekort voor €37 dus we bedankten en fietsen door. 5 km verderop keken we elkaar aan en dachten we allebei hetzelfde: we hadden het wel moeten doen. Hoe vaak krijg je tenslotte zo een kans. Maar we gingen er niet voor terug. Verderop kwamen we in Bischofszell. Om in het oude stadje te komen werden onze beentjes weer flink op de proef gesteld want de weg ging steil omhoog. In het centrum aangekomen belanden we op een soort vrijmarkt: allemaal kraampjes en een zeepkisten parkoers. De moeite waard om even op een terrasje te zitten om het allemaal te beleven.
Toen we het stadje uitfietsten kwamen we in het dal van Sitter. Een smal weggetje leidde ons naar een boerderij met een restaurant én een veerpontje. Dit pontje was een soort grote roeiboot die met een kabel en katrol vastzat aan een kabel die op 30 hoogte boven de rivier was gespannen. We moesten ons melden in het restaurant en de vrouw in de keuken zei dat ze er zo aan kwam.we zetten vast de fiets tassen in het bootje, tilden onze fietsen erin. De vrouw kwam eraan met haar zoontje en punterde het bootje naar de overkant van de snel stromende rivier. De jongen hielp ons met het naar boven sjouwen van onze spullen en voor dat wij onze tassen weer op de fiets hadden waren ze alweer aan de overkant. Op dat moment kwam er een groep wandelaars aan. Om vanaf deze kant de pont te roepen hing er een soort gong: een dikke stalen plaat met een zware hamer. In notime kwam de vrouw weer naar het bootje en punterde naar onze kant om de groep wandelaars op te halen. Prachtig toch!
Vanaf de pont ging het weer steil omhoog naar de weg waar we beloond werden door een boerderij met boerenijs. Heerlijk.
Vandaar begon de lange afdaling naar de Bodensee. In de verte werden de echte bergen ook steeds meer zichtbaar: daar stond ons nog wat te wachten. In Arbon, het 1e plaatsje aan het meer kwamen we midden in een cultureel feest. Een soort kleurrijk Wijk met zang en dans en eten en drinken. We hebben hier even van staan genieten en fietsten door op zoek naar een camping.de stadjes aan het meer waren druk en als je dan met volle bepakking in het drukke verkeer ook nog op de juiste route moet letten wordt je het snel zat .
We belanden op camping Idyll, een stacaravan park met een tentenveldje, terras, heeerlijke douchen én gratis wifi. Een prachtig plekje voor een dagje om onze spiertjes een beetje rust te geven en de was te doen, voor het geweld van de grote bergpassen. Het zou ook nog eens warm weer worden dus: wie döt ons wat!
Excuus voor de typefouten en soms vreemde woorden. Het blijft lastig typen op een telefoon en soms maakt ie er zelf woorden van die het apparaat denkt dat je bedoeld. Zo stond er gisteren dat we in vrouwen veld waren beland maar dat was natuurlijk Frauenfeld
We hebben de 1e nacht met flinke regenbuien achter de rug en stonden op met het idee dat we vandaag de regenjas en misschien wel de rainlegs nodig hadden maar toen ik buiten kwam, kwam het zonnetje af en toe al weer te voorschijn.
De ochtenden worden een standaard ritueel: wakker worden, matje leeg laten lopen, slaapzak in de hoes, matje oprollen, fietskleding pakken en naar het toilet gebouw om te plassen wassen en verkleden. Vanmorgen ging dat bij mij goed tot het onderdeel fietskleding pakken. We hebben allebei 2 setjes bij ons en spoelen s'avonds bij het douchen de gedragen broek en shirt uit en hangen dat op. Smorgens pakken we de 2e broek want die andere is dan nog nat. Daar ging het bij mij mis: ik kon nergens mijn 2e fietsbroek vinden. Ik moest hem op de camping in Waldshut hebben laten liggen waar ik hem over een hekje te drogen had gehangen. Balen zeg! Gelukkig was mijn andere broek op tijd droog. Ik heb ondertussen de camping daar gebeld en ze zullen me bellen als ze hem hebben gevonden maar tot nu toe. ...... Ik heb eigenlijk mijn hoop gevestigd op Ans en Kees die in Waldshut een rustdag pakten en ook in 2 dagen naar de Bodensee zouden fietsen en wisten dat wij daar een rustdag zouden pakken. Dus wie weet vanavond?????
We moesten eerst weer de stad in om bij het station op de fietsroute te komen, ondanks het drukke verkeer ging dat best goed. Al snel waren we de stad uit en reden over een rustig asfaltweggetje dat vals plat naar beneden ging. Het ging dan ook fluitend. Na een uurtje kwamen we bij een vliegveld voor zweefvliegtuigen. Bij de hangar was het een mooie plek om koffie te drinken en vliegtuigen te zien opstijgen. De 1 werd met een lier omhoog getrokken de ander met een motorvliegtuig. Wat zijn dat prachtige apparaten van zo dichtbij. Heel rank en gigantische vleugels. We hadden allebei zoiets van: zou wel gaaf zijn om hier een keer mee in de lucht te gaan. Toen we verder fietsen kwamen we bij het begin van de startbaan waar wel 20 vliegtuigen klaar stonden om op te stijgen. Daar hing ook een bordje met "passagiersvlucht €37". We keken elkaar eens aan en stopten. Ik vroeg aan een paar jongens die daar stonden of we inderdaad mee konden en hoe lang we dan gingen. "Ja sicher, 6 minuten genau " "bei mir wird es 7 minuten". Ik dacht dat ze een dolletje maakten maar iemand anders legde uit dat er geen thermiek was, dus het was nu naar boven trekken en dan konden ze ongeveer 6 minuten blijven zweven en dan weer landen. Dat vonden we toch wel iets tekort voor €37 dus we bedankten en fietsen door. 5 km verderop keken we elkaar aan en dachten we allebei hetzelfde: we hadden het wel moeten doen. Hoe vaak krijg je tenslotte zo een kans. Maar we gingen er niet voor terug. Verderop kwamen we in Bischofszell. Om in het oude stadje te komen werden onze beentjes weer flink op de proef gesteld want de weg ging steil omhoog. In het centrum aangekomen belanden we op een soort vrijmarkt: allemaal kraampjes en een zeepkisten parkoers. De moeite waard om even op een terrasje te zitten om het allemaal te beleven.
Toen we het stadje uitfietsten kwamen we in het dal van Sitter. Een smal weggetje leidde ons naar een boerderij met een restaurant én een veerpontje. Dit pontje was een soort grote roeiboot die met een kabel en katrol vastzat aan een kabel die op 30 hoogte boven de rivier was gespannen. We moesten ons melden in het restaurant en de vrouw in de keuken zei dat ze er zo aan kwam.we zetten vast de fiets tassen in het bootje, tilden onze fietsen erin. De vrouw kwam eraan met haar zoontje en punterde het bootje naar de overkant van de snel stromende rivier. De jongen hielp ons met het naar boven sjouwen van onze spullen en voor dat wij onze tassen weer op de fiets hadden waren ze alweer aan de overkant. Op dat moment kwam er een groep wandelaars aan. Om vanaf deze kant de pont te roepen hing er een soort gong: een dikke stalen plaat met een zware hamer. In notime kwam de vrouw weer naar het bootje en punterde naar onze kant om de groep wandelaars op te halen. Prachtig toch!
Vanaf de pont ging het weer steil omhoog naar de weg waar we beloond werden door een boerderij met boerenijs. Heerlijk.
Vandaar begon de lange afdaling naar de Bodensee. In de verte werden de echte bergen ook steeds meer zichtbaar: daar stond ons nog wat te wachten. In Arbon, het 1e plaatsje aan het meer kwamen we midden in een cultureel feest. Een soort kleurrijk Wijk met zang en dans en eten en drinken. We hebben hier even van staan genieten en fietsten door op zoek naar een camping.de stadjes aan het meer waren druk en als je dan met volle bepakking in het drukke verkeer ook nog op de juiste route moet letten wordt je het snel zat .
We belanden op camping Idyll, een stacaravan park met een tentenveldje, terras, heeerlijke douchen én gratis wifi. Een prachtig plekje voor een dagje om onze spiertjes een beetje rust te geven en de was te doen, voor het geweld van de grote bergpassen. Het zou ook nog eens warm weer worden dus: wie döt ons wat!
Geniet van al het mooie!
Liefs, Willemien.
Ik geniet echt van jullie verhalen. Hier een soort herfst: regen en veel wind.
Sterkte in de bergen!
Groetjes, Mieke.
We reizen weer heerlijk met jullie mee in de verhalen. Gisteren had ik zelfs ook slechte benen, maar dat zal wel van de volleybal zijn. De regen valt hier met bakken uit de lucht. Ik heb de landkaarten van zolder gehaald om te zien waar jullie zitten. Op zo'n grote kaart lijkt het ineens weer veel verder. Ik moet twee kaarten aan elkaar leggen en dan is het nog zeker anderhalve meter fietsen. Jeminee!
Ga lekker zo door en geniet van jullie rustdag aan de Bodensee.
Oh ja van daar kun je het best de A1 nemen en dan over op de A13 langs Liechtenstein. Wel op de vluchtstrook blijven hoor. Maar je mag ook je eigen route volgen als jullie dat liever doen.
Groetjes.
Het Bodenmeer, of meestal uit het Duits onvertaald de Bodensee, is een meer, dat grenst aan Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Het wordt grotendeels gevoed door de Rijn, de Alpenrijn, die het meer in het oosten instroomt en in het westen weer verlaat. De naam komt van het plaatsje Bodman, dat in het westen aan het meer ligt. Soms wordt ook de naam Meer van Konstanz gebruikt. Plinius de Oudere noemde het Lacus Brigantinus, naar de Romeinse nederzetting Brigantium, het hedendaagse Bregenz. Er loopt geen grens door het meer, aangezien het staatkundig een condominium is met een gedeelde soevereiniteit.
De oppervlakte van het meer wordt gesteld op 536 km². Het meer heeft een stroomgebied van 11.500 km². Hoewel het geheel één naam heeft, bestaat de Bodensee uit twee meren, die door een deel van 4 km van de Rijn met elkaar worden verbonden:
de Obersee, 473 km². In dit deel liggen een paar eilanden.
de Untersee, 63 km².
In het Bodenmeer, in het grote deel, ligt het bloemeneiland Mainau.
Alleen in zeer strenge winters vriest het Bodenmeer dicht. Lokaal wordt dit een 'Seegefrörne' genoemd. In sommige jaren is de vorst zo streng dat het Bodenmeer veilig door een grote mensenmassa kan worden betreden. Als dit zich voordoet is het sinds 1573 traditie dat een houten buste van de evangelist Johannes in processie over het ijs wordt uitgewisseld tussen de pastorie van Hagnau in Duitsland en het klooster van Münsterlingen in Zwitserland. Deze ijsprocessie heeft voor het laatst plaatsgevonden op 13 februari 1963. De buste bevindt zich sindsdien in Münsterlingen.
De vliegtuigfabriek Dornier is vanouds gevestigd aan het Bodenmeer. Deze vestigingsplaats maakte oorspronkelijk de productie van watervliegtuigen gemakkelijk.
PS: Benieuwd of de broek achterna is gekomen?
Lieve groet!
Het reisverhaal dat begint met "De top en niets anders verwacht ons" kon door mij niet worden gelezen. De volgende tekst na aanklikken verhaal is als volgt: Je hebt een plek bereikt die niemand kent en in geen enkele reisgids staat... Mogelijk is de pagina die je zoekt verplaatst of verwijderd.
Ook mij lukt het niet het laatste verslag te openen/lezen.
Wat nu : (