Het laatste stukje kust

Zaterdag 3 juni, Sao Pedro de Moel - Lourical (43 km)
Vandaag de laatste dag aan de kust, we gaan daarna het binnenland in. Hopelijk zijn we dan ook af van de harde wind.
Maar eerst nog een stuk tegen de wind in, over een mooi fietspad door het duingebied wat een soort heide leek. Het was druk met racefietsers die ons tegemoet kwamen en allemaal vriendelijk zwaaiden en groeten.
In Pedrogao even naar de boulevard gereden om een kop koffie te drinken. Op een terrasje zaten twee mensen die ons riepen dat het een goed café was. Toen we stopten bleken het Nederlanders te zijn die ook veel gefietst hadden (en nog wel fietsten). Ze waren al een keer in 2 jaar vanuit Nederland naar Japan gefietst. Nu wonen ze al weer een tijdje in Portugal onder Coimbra, maar waren met een oud VW-busje even naar de kust. Superleuk zulke ontmoetingen.
Na de koffie in de plaatselijke markthal een broodje gekocht en weer verder. Vanaf nu gingen we echt meer van de kust af en kregen we de wind zowaar af en toe schuin in de rug. Heerlijk!!
Bij een verlaten en vervallen groot huis hebben we heerlijk gepicknickt en een boekje gelezen. Een deur van het huis stond open en zijn even binnen gaan kijken. Het was een oud huis waarin ze begonnen zijn om te verbouwen. We kwamen wel 5 badkamers in aanbouw tegen, de muren en plafonds waren allemaal mooi gestucd, maar ook hier waren de bouwvakkers met de noorderzon vertrokken. De werktrap stond nog op de overloop. gevolg van de crisis??

Vanaf hier was het niet heel veel verder meer naar de camping die we op het oog hadden. In het dorpje Carrico de weg gevraagd, en met 3 man hebben ze ons staan uitleggen hoe we moesten fietsen, en dat we aan de overkant van de weg nog wat boodschappen konden doen. Dat natuurlijk maar even gedaan. Bij de benzinepomp nog even getankt, en een paar km later kwamen we op camping Tamanco, gerund door 2 Nederlanders. Een erg leuke camping, die al best wel druk was. Ze hadden allerlei overnachtingsmogelijkheden: tent, huisje, yurd, slaapkast, rioolbuis, erg creatief allemaal. Even later kwam er schuin tegenover ons een Belgisch gezin, man, vrouw 2 kinderen en een baby, met een ezel met een soort fietskarretje voor de bagage en de baby. Het waren pelgrims op weg naar Fatima. Heel bijzonder, wat drijft dit soort mensen. We zaten uit te rekenen dat ze al minstens 6 maanden onderweg waren en dat de baby misschien wel onderweg geboren was?
'S Avonds in de bar koffie gedronken en even met de eigenaar gekletst. Ze zaten al 19 jaar op deze camping, hadden al veel meegemaakt, maar het beviel hun nog steeds uitstekend. Hadden ook veel andere Nederlanders zien komen, om iets op te zetten, naar ook weer na een paar jaar zien vertrekken vanwege heimwee, relatieproblemen, ..... Na de koffie op de kaart een plan de campagne voor het vervolg van onze tocht gemaakt en naar bed.