Peniche

Woensdag 31 mei 2017, Praia Areia Branca - Foz do Arelho (76 km)

Jeetje, wat was het warm vannacht, halverwege de nacht de tent opengeritst voor een beetje frisse lucht, maar ook dat hielp niet veel. Toen we opstonden was het bewolkt en ook best wel frisjes. Na het ontbijt weer op de fiets. We begonnen gelijk met een steile klim, maar wel over een mooie weg met telkens uitzicht op zee. Er stond een stevige frisse wind en uiteraard hadden we die tegen. Op de weg lagen verschillende doodgereden slangen (ook flinke grote) . Gisteren zagen we er ook al eentje de weg over steken. Voor Peniche in een klein dorpje kopje koffie gedronken met wat lekkers. Op elke hoek van de straat heb je hier wel een terrasje waar je koffie kunt drinken met kleine gebakjes. Karin begint zowaar de espresso die ze hier overal schenken lekker te vinden.

Tegen 12 uur kwamen we in Peniche, een schiereiland met een oud vissersdorp aan. Maar zoals overal langs de kust zijn deze dorpen omgebouwd tot massale vakantiedorpen vol appartementcomplexen. Besloten een rondje om het schiereiland te fietsen. We fietsen een groot deel langs de klifrotsen. Jammer dat het bewolkt was waardoor het zicht op zee niet helder was. Vervolgens door het oude vissersdorpje weer terug gefietst.  Prachtige oude huisjes, de meeste met mooie porseleinen tegels als muurbekleding. Vaak met een speciale afbeeldingstegel van een heilige boven de deur.

Van Peniche de weg naar Obidos gezocht. In een strandtentje bij een surfschool geluncht (want het was te koud om buiten te picknicken). We verlieten de verharde weg en kwamen op een mul zandweggetje. Het zand was zo mul dat we af en toe moesten lopen. In het dennenbos ging het zandpad over in een halfverharde weg, dus dat was beter te fietsen. De dennenbomen worden gebruikt om hars te winnen: de schors wordt weggekapt, een plastic bakje wordt aan de boom gehangen waar de hars inlekt. Hetzelfde idee als de rubberbomen die we in Maleisië gezien hebben. Ook kwamen we door grote eucalyptusbossen. Soms oude dikke bomen, maar ook jonge aanplant. Erg leuk zo'n onverhard bospad, maar het schiet niet op. Toen we op een kruising met een asfaltweg kwamen besloten we het bospad te verlaten en een klein stukje om te fietsen over asfalt. Betekende wel dat we een vrij lang  stuk langs een drukke doorgaande weg moesten, maar het schoot wel op.

Tegen 4 uur kwamen we in Obidos, een heel oud stadje, een soort openlucht museum. Erg toeristisch en druk, maar als je er toch bent..... met de fietsen door het oude centrum trokken we veel bekijks. Je bent niet in Obidos geweest als je geen Ginja likeur (een kersenlikeur) uit een chocoladecupje hebt geproefd. Dus..... moesten wij dat ook maar doen. Erg lekker, jammer dat je dat op de fiets dan niet mee kunt nemen.

Het werd tijd om op zoek te gaan naar een camping. Die was nog 20 km fietsen. We beginnen weer met een onverharde weg door een mooi natuurgebied, waar we de 1e orchideeën tegen kwamen! Daarna weer over rustige asfaltweggetjes. Op een gegeven moment moesten we kiezen: of een onverhard weggetje langs de lagune Lagoa d'OBidos, of via een omweg over asfalt. We besloten voor het 1e te gaan. Het bleek een soort mountainbike pad te zijn, maar wel erg mooi. Op een gegeven moment werd het pad zo smal dat we weer moesten lopen, maar het was de moeite waard.

Tegen 19.00 uur kwamen we in Foz. De camping opgezocht, tent opgezet, snel douchen en weer op de fiets naar het dorp om een hapje te gaan eten. Daar hebben we een heerlijke viscurry gehad. Moe maar voldaan zochten we na het eten onze slaapzak op. Einde van een mooie dag.