Süd Tirol
9 juni 2015 - Fratta Polesine, Italië
Donderdag 4 juni Reschen - Lana 93 km warm
Heerlijk geslapen in Gasthof Schwarzer Adler. Bij het ontbijt vroegen de Zweden ons aan welke kant van het meer we langs gingen. Wij pakten de rustige fietsroute. Dat was hun te rustig en gingen langs de grote weg aan de andere kant. Wat hebben zij wat gemist: het was een schitterend weggetje door 1 grote bloemenzee. Karin's stuurvaasje zat in no time vol, zelfs met een orchidee (sssstttt).
Gek, we zijn al 2 keer met de auto langs de Reschensee gereden maar hebben het hier nooit heel bijzonder gevonden. Op de fiets beleef je het dan toch anders. Telkens weer een mooi uitzicht op de Ortler en andere bergen. En wat een bloemenpracht. We snappen nu waarom onze Duitse fietsvrienden zo lyrisch over deze route waren.
In Mals lekker een kop koffie gedronken en vandaar ging het bijna de hele dag verder over een mooi fietspad langs de rivier de Etsch (Adige). Het was warm maar door de vele bomen langs het pad fietste je eigenlijk de hele tijd in de schaduw. Het was loeidruk met fietsers, hele gezinnen, vooral Duitsers. Het stadje Glurns, helemaal ommuurd, in geweest en bij een visvijver gepicknickt.
Smiddags kwamen we door Latsch waar we zo'n 18 jaar geleden op de camping hebben gestaan. Even kijken natuurlijk. De camping stond tjokvol, allemaal Duitsers. Zouden ze een weekje vakantie hebben? Als wij straks maar een plekje kunnen vinden..... Trouwens toen nooit geweten dat het hier zo'n fietsparadijs was. 10 km voor Merano een terras gepakt. Het idee was om vlak voor Merano op de camping te gaan staan maar blijkbaar zijn we die voorbij gereden en gingen vervolgens via een aantal haarspeldbochten Merano in. We hadden geen zin om terug te gaan dus maar verder.
We timen het toch niet goed, weer kwamen we aan het eind van onze fietsdag vermoeid in de spits in zo'n drukke stad. Ondanks dat de route over relatief rustige wegen ging wordt je snel gek van het verkeer, op de route letten en de warmte. Midden in Merano was ook een stadscamping. We vonden het maar niets die drukte en besloten door te fietsen naar het volgende plaatsje: weg uit die drukke stad. Nog even wat boodschappen gedaan en om 19.30 uur kwamen we op een camping midden tussen de appelboomgaarden in Lana. Ook deze camping stond vol met Duitsers maar gelukkig hebben ze voor fietsers altijd een plekje.
Lana heeft 1 van de grootste appelgebieden van Italië. Wat een gigantische fruitbedrijven zitten hier: boomgaarden van km's lang. Toon Vernooij: jij bent bij ons toch geen kleine jongen maar wat een keuterboertje ben jij vergeleken met de bedrijven die hier zitten!
Heerlijk geslapen in Gasthof Schwarzer Adler. Bij het ontbijt vroegen de Zweden ons aan welke kant van het meer we langs gingen. Wij pakten de rustige fietsroute. Dat was hun te rustig en gingen langs de grote weg aan de andere kant. Wat hebben zij wat gemist: het was een schitterend weggetje door 1 grote bloemenzee. Karin's stuurvaasje zat in no time vol, zelfs met een orchidee (sssstttt).
Gek, we zijn al 2 keer met de auto langs de Reschensee gereden maar hebben het hier nooit heel bijzonder gevonden. Op de fiets beleef je het dan toch anders. Telkens weer een mooi uitzicht op de Ortler en andere bergen. En wat een bloemenpracht. We snappen nu waarom onze Duitse fietsvrienden zo lyrisch over deze route waren.
In Mals lekker een kop koffie gedronken en vandaar ging het bijna de hele dag verder over een mooi fietspad langs de rivier de Etsch (Adige). Het was warm maar door de vele bomen langs het pad fietste je eigenlijk de hele tijd in de schaduw. Het was loeidruk met fietsers, hele gezinnen, vooral Duitsers. Het stadje Glurns, helemaal ommuurd, in geweest en bij een visvijver gepicknickt.
Smiddags kwamen we door Latsch waar we zo'n 18 jaar geleden op de camping hebben gestaan. Even kijken natuurlijk. De camping stond tjokvol, allemaal Duitsers. Zouden ze een weekje vakantie hebben? Als wij straks maar een plekje kunnen vinden..... Trouwens toen nooit geweten dat het hier zo'n fietsparadijs was. 10 km voor Merano een terras gepakt. Het idee was om vlak voor Merano op de camping te gaan staan maar blijkbaar zijn we die voorbij gereden en gingen vervolgens via een aantal haarspeldbochten Merano in. We hadden geen zin om terug te gaan dus maar verder.
We timen het toch niet goed, weer kwamen we aan het eind van onze fietsdag vermoeid in de spits in zo'n drukke stad. Ondanks dat de route over relatief rustige wegen ging wordt je snel gek van het verkeer, op de route letten en de warmte. Midden in Merano was ook een stadscamping. We vonden het maar niets die drukte en besloten door te fietsen naar het volgende plaatsje: weg uit die drukke stad. Nog even wat boodschappen gedaan en om 19.30 uur kwamen we op een camping midden tussen de appelboomgaarden in Lana. Ook deze camping stond vol met Duitsers maar gelukkig hebben ze voor fietsers altijd een plekje.
Lana heeft 1 van de grootste appelgebieden van Italië. Wat een gigantische fruitbedrijven zitten hier: boomgaarden van km's lang. Toon Vernooij: jij bent bij ons toch geen kleine jongen maar wat een keuterboertje ben jij vergeleken met de bedrijven die hier zitten!
Dem persönlichen Engagement als Gastgeber-Familie fühlen wir uns verpflichtet.
Wir möchten, dass Sie sich "Zuhause" fühlen und freuen uns, Sie in unserem Hause begrüßen zu dürfen.
-De Ortler (Italiaans: Ortles) is een 3905 meter hoge berg in het Noord-Italiaanse Zuid-Tirol, op een steenworpafstand van de regio Lombardije. Het is de hoogste top van het gelijknamige bergmassief. Tot de overgang van Zuid-Tirol naar Italië in 1919 was het de hoogste bergtop van Oostenrijk.
-De Adige (klemtoon op de 'a') (Duits: Etsch) is een rivier in het noorden van Italië. De rivier ontspringt bij de Reschenpas (Italiaans: Passo di Resia) in het overwegend Duitstalige Zuid-Tirol. Met 410 km[1] is het na de Po de langste rivier van Italië.
De Adige stroomt door de plaatsen Meran, Bozen, Rovereto, Trento en Verona. De rivier ontwatert bijna volledig de provincie Zuid-Tirol. Ten zuiden van Bozen, voegt het water van de Eisack zich bij dat van de Etsch op zo'n 235 meter boven de zeespiegel. Op 210 meter boven de zeespiegel stroomt de rivier bij Salorno over de provinciegrens en stroomt ten zuiden van Chioggia in de Adriatische Zee.[1] Het is een zeer onvoorspelbare rivier; door smeltwater kan de rivierstand dramatisch stijgen, en er zijn vele stroomversnellingen. Hierdoor is de rivier onbevaarbaar.