Tropenrooster
9 juni 2015 - Fratta Polesine, Italië
Zaterdag 6 mei Auro-Loppio, 89 km benauwd warm
Vannacht voor het eerst erg warm gehad en zoals afgesproken om 6 uur opgestaan: het tropenrooster is ingegaan. Om 7 uur hadden we alles ingepakt en kon ik naar de bakker. We wilden op het terras van het hotel ons broodje eten en een kop koffie bestellen maar het hotel was nog dicht. Dan maar eerst eten. De serveerster die er aankwam was het hier niet mee eens: geen picknick bij haar op het terras. Dus zijn we maar de poort uit gefietst en voor het hotel op een pleintje op een bankje ons brood gegeten en daarna op het naastgelegen terras een kop koffie gepakt. 7.45 uur zaten we op de fiets. De route ging vandaag helemaal over een prachtig fietspad langs de Adige. Het ging geleidelijk omlaag en we hadden een licht windje in de rug dus het ging als een speer. Op een mooie picknick plek koffie gezet en de rest van ons brood gegeten. We waren blij dat we vroeg op pad gingen want daardoor was het nog goed te doen qua temperatuur. Het was druk met (race)fietsers en hardlopers, het was duidelijk weekend.
Tegen 11 uur kwamen we in Trento en zagen allemaal jongelui met een T-shirt van "colorrun" aan. Het bleek dat deze 'smiddags door de stad kwam. We gingen op zoek naar het centrum en fietsten al snel op het piazza Duomo (Domplein) de fietsen tegen de dom en eerst de dom in. Prachtig. Daarna even door de stad geslenterd die duidelijk in bezit genomen was door de colorrun deelnemers. Op het Domplein heerlijk op een terrasje gezeten. De bazin (een vrouw uit Keulen) was helemaal verbaasd dat wij uit Nederland zijn komen fietsen. Ze vertelde dat er 20.000 deelnemers aan de run meededen en ze zat te mopperen op het weer: in 1 keer veel te warm. Ze wist ook te vertellen dat er afgelopen dagen een Nederlandse fietser van 68 jaar aan een hartaanval was overleden. Het zal toch niet onze "profi" zijn geweest die we in het begin van onze tocht hebben ontmoet?????
Ik stelde voor om nog even door de stad te slenteren maar dat was geen goed idee: veel te heet! Dus maar weer de schaduw opgezocht en aan ons dagboek gewerkt. Om 15.30 ging de run van start en dat wilden we toch wel even zien. Dat viel echter een beetje tegen: in het centrum werd niet met verf gegooid. Tegen 4 uur vonden we het welletjes en wilden weer verder fietsen, maar hoe kwamen we de stad uit? We mochten nergens het parcours kruisen en de politie kon het ons maar moeilijk uitleggen. Uiteindelijk kwamen we weer op het fietspad langs de Adige, op naar Rovereto. In een tunneltje zag Karin een slang liggen (Arjen weet jij welke? Zie foto's). In Rovereto zat geen camping, wel iets voorbij de stad langs de fietsroute naar het Gardameer. Daarvoor moesten we een heel steil weggetje omhoog naar Mori en vandaar verder omhoog naar Loppio. Als je al 80 km in de benen hebt wordt je daar niet vrolijk van. Op een gegeven moment, toen we dachten dat we er al lang hadden moeten zijn, kwamen we langs iets wat op een camping leek maar er stond geen bordje. In het restaurant wat erbij hoorde vroeg ik of we onze tent op mochten zetten. Dat was geen probleem maar het hek ging om 23 uur dicht en om 8 uur weer open. Karin vroeg waar de douche en toilet was. Er was geen douche maar we mochten naar het toilet van het restaurant. En of we wel wisten dat het ging regenen vannacht. We keken elkaar eens aan: is dit wel een camping? Nee zegt ze het is de parkeerplaats van de discotheek die hieronder zit maar daar mogen jullie best je tent opzetten. Er was hier helemaal geen camping volgens haar. Ik heb haar het adres laten zien wat in ons boekje stond. Wacht even zei ze en ging weg. Even later kwam ze terug en zei dat dat 1 km verderop was. Whaaaa nog verder. Die km leken er wel 5 maar daar stond een bordje camping. We kwamen op een fruitbedrijf met werkelijk een prachtige minicamping in een parkachtige tuin. Gelijk een fles appelsap gekocht die in 1 teug leeg ging. Toen we de tent op wilde zetten begon het te rommelen en te waaien. De buurman kwam een hamer brengen en we hebben maar wat extra scheerlijnen gespannen. Net toen we gedoucht hadden brak het los: met bakken kwam het naar beneden. Dat werd dus geen pizza halen maar ons noodrantsoen (instantpasta) aanbreken. Die was dus best lekker en toen we het eten op hadden was het weer droog. Voor de tent koffie gezet en gezellig met onze Duitse en Oostenrijkse buren gekletst (die waren jaloers op onze stoeltjes en tent, en ook weer verbaasd dat we helemaal vanuit Nederland waren komen fietsen.). Na de koffie ons restje wijn gedronken en naar bed (weer in onze slaapzak) want morgen vroeg weer op.
Vannacht voor het eerst erg warm gehad en zoals afgesproken om 6 uur opgestaan: het tropenrooster is ingegaan. Om 7 uur hadden we alles ingepakt en kon ik naar de bakker. We wilden op het terras van het hotel ons broodje eten en een kop koffie bestellen maar het hotel was nog dicht. Dan maar eerst eten. De serveerster die er aankwam was het hier niet mee eens: geen picknick bij haar op het terras. Dus zijn we maar de poort uit gefietst en voor het hotel op een pleintje op een bankje ons brood gegeten en daarna op het naastgelegen terras een kop koffie gepakt. 7.45 uur zaten we op de fiets. De route ging vandaag helemaal over een prachtig fietspad langs de Adige. Het ging geleidelijk omlaag en we hadden een licht windje in de rug dus het ging als een speer. Op een mooie picknick plek koffie gezet en de rest van ons brood gegeten. We waren blij dat we vroeg op pad gingen want daardoor was het nog goed te doen qua temperatuur. Het was druk met (race)fietsers en hardlopers, het was duidelijk weekend.
Tegen 11 uur kwamen we in Trento en zagen allemaal jongelui met een T-shirt van "colorrun" aan. Het bleek dat deze 'smiddags door de stad kwam. We gingen op zoek naar het centrum en fietsten al snel op het piazza Duomo (Domplein) de fietsen tegen de dom en eerst de dom in. Prachtig. Daarna even door de stad geslenterd die duidelijk in bezit genomen was door de colorrun deelnemers. Op het Domplein heerlijk op een terrasje gezeten. De bazin (een vrouw uit Keulen) was helemaal verbaasd dat wij uit Nederland zijn komen fietsen. Ze vertelde dat er 20.000 deelnemers aan de run meededen en ze zat te mopperen op het weer: in 1 keer veel te warm. Ze wist ook te vertellen dat er afgelopen dagen een Nederlandse fietser van 68 jaar aan een hartaanval was overleden. Het zal toch niet onze "profi" zijn geweest die we in het begin van onze tocht hebben ontmoet?????
Ik stelde voor om nog even door de stad te slenteren maar dat was geen goed idee: veel te heet! Dus maar weer de schaduw opgezocht en aan ons dagboek gewerkt. Om 15.30 ging de run van start en dat wilden we toch wel even zien. Dat viel echter een beetje tegen: in het centrum werd niet met verf gegooid. Tegen 4 uur vonden we het welletjes en wilden weer verder fietsen, maar hoe kwamen we de stad uit? We mochten nergens het parcours kruisen en de politie kon het ons maar moeilijk uitleggen. Uiteindelijk kwamen we weer op het fietspad langs de Adige, op naar Rovereto. In een tunneltje zag Karin een slang liggen (Arjen weet jij welke? Zie foto's). In Rovereto zat geen camping, wel iets voorbij de stad langs de fietsroute naar het Gardameer. Daarvoor moesten we een heel steil weggetje omhoog naar Mori en vandaar verder omhoog naar Loppio. Als je al 80 km in de benen hebt wordt je daar niet vrolijk van. Op een gegeven moment, toen we dachten dat we er al lang hadden moeten zijn, kwamen we langs iets wat op een camping leek maar er stond geen bordje. In het restaurant wat erbij hoorde vroeg ik of we onze tent op mochten zetten. Dat was geen probleem maar het hek ging om 23 uur dicht en om 8 uur weer open. Karin vroeg waar de douche en toilet was. Er was geen douche maar we mochten naar het toilet van het restaurant. En of we wel wisten dat het ging regenen vannacht. We keken elkaar eens aan: is dit wel een camping? Nee zegt ze het is de parkeerplaats van de discotheek die hieronder zit maar daar mogen jullie best je tent opzetten. Er was hier helemaal geen camping volgens haar. Ik heb haar het adres laten zien wat in ons boekje stond. Wacht even zei ze en ging weg. Even later kwam ze terug en zei dat dat 1 km verderop was. Whaaaa nog verder. Die km leken er wel 5 maar daar stond een bordje camping. We kwamen op een fruitbedrijf met werkelijk een prachtige minicamping in een parkachtige tuin. Gelijk een fles appelsap gekocht die in 1 teug leeg ging. Toen we de tent op wilde zetten begon het te rommelen en te waaien. De buurman kwam een hamer brengen en we hebben maar wat extra scheerlijnen gespannen. Net toen we gedoucht hadden brak het los: met bakken kwam het naar beneden. Dat werd dus geen pizza halen maar ons noodrantsoen (instantpasta) aanbreken. Die was dus best lekker en toen we het eten op hadden was het weer droog. Voor de tent koffie gezet en gezellig met onze Duitse en Oostenrijkse buren gekletst (die waren jaloers op onze stoeltjes en tent, en ook weer verbaasd dat we helemaal vanuit Nederland waren komen fietsen.). Na de koffie ons restje wijn gedronken en naar bed (weer in onze slaapzak) want morgen vroeg weer op.
De kathedraal van S. Viglio, Dom van Trento, werd gebouwd op een gebied waar eerst een oude tempel stond gewijd aan de beschermheilige van de stad. Waarschijnlijk, voor de dood van de heilige, stond er al een kerk, gebouwd volgens de modellen van de Po-vlakte. De prins-bisschop Uldarico II is in het begin van de elfde eeuw met de kathedraal begonnen die in 1212 bijna geheel neer werd gehaald om plaats te maken voor de nieuwe dom in romaans-Lombardse stijl in opdracht van Federico Vanga, een van de bisschoppen die meer hebben bijgedragen aan de stedelijke-artistieke ontwikkeling van de stad. De bisschop vertrouwde het project toe aan de werkers onder leiding van Adamo d'Arogno.
Aan het einde van de dertiende eeuw werd de noordkant versierd met een allegorisch rozetvenster genaamd rad van Fortuin. In de veertiende eeuw werd het uitgebreid en werden er gotische elementen aan toegevoegd. In 1628 werd naar ontwerp van Giuseppe Alberti de Cappella del Crocefisso gebouwd, een barokgebouw, met daarin een houten beeldengroep, aan de voet waarvan de decreten van de Concilio di Trento (1545-1563) bekrachtigd. Het grote katholieke Hof van Assisen hielden de plechtigheden in de sobere presbyter van de kathedraal, op een houten meubel bovenop de ondergrondse crypte. De architectonische versieringen van het roosvenster op de gevel die op het plein uitkijkt, zijn middeleeuws. In de apsis vormt een onverwachte rijkdom aan vormen en versieringen. De twee trappen die aan de binnenkant aan de zijkant omhoog gaan zijn ongewoon. Ze zijn uitgehouwen in de wanden die naar de klokkentoren van de gevel lopen.
Groetjes, ook van Janet, en geniet van jullie fietstocht.
PS het is hier momenteel ca 30 graden koeler dan bij jullie!