Naar de boot

Vrijdag 8 juli 2016, seaham-Newcastle 

Vanmorgen voor de laatste keer het matje leeg laten lopen, opgerold, slaapzak ingepakt, .... want vandaag gaan we met de boot weer naar huis.

Gelukkig de tent droog in kunnen pakken en via een mooie fietsroute naar Sunderland gefietst, waar het eindpunt van de C2C route is. Daar natuurlijk de nodige foto's gemaakt en lekker in het zonnetje koffie gedronken. Het weer was weer eens heel wisselend, want toen we de koffie nog niet op hadden begon het weer eens te regenen. Gelukkig maar een klein buitje en daarna scheen de zon weer. We konden nu verder de kust volgen langs allerlei kleine dorpjes. Hier en daar strand, maar ook mooie klifkusten. Voor we er erg in hadden kwamen we in South Shields. Hier de laatste boodschappen gedaan (paar flessen Engels bier voor de kids) en met een veerpont naar de overkant van de Tyne. We zagen de boot van DFDS al liggen maar het was toch nog een heel gekronkel voor we bij de juiste haven waren. Daar moesten we aansluiten in de rij met fietsers: een aantal tandems en een paar gewone (vakantie)fietsen. Af en toe mochten er tussen de rijen auto's een paar fietsen aan boord. Wij waren de laatste en toen we de boot op wilden fietsen werden we gesommeerd af te stappen. We moesten aan de zijkant van de oprit de fiets (met fietstassen) over een grote stalen rand tillen, en we kregen te horen dat de boot erg vol was, dus alle bagage moest eraf en mee naar de hut worden genomen. Nou dat is een hele sjou! Per persoon 4 fietstassen, 1 stuurtas, ik de tent en Karin de zak met stoeltjes. En dat tussen de auto's door wurmen naar de lift van dek 3 naar dek 8 waar onze hut zat. Waren we nog niet bezweet van het fietsen, dan wel van het gesjouw!

Eerst maar eens douchen en na het douchen aan dek zien hoe het machtige schip langzaam via de monding van de Tyne naar zee voer.

We hadden om 18.30 een tafeltje in het restaurant besproken en naar ons idee hadden we nog rum 1 uur. Dus eerst maar kijken of we ergens een drankje konden doen. Bij toeval kwamen we langs het restaurant en daar zag Karin een klok die op 18.30 uur stond. Huh??? Het is toch pas 17.30 uur?? Oeps, aan boord rekende ze met Nederlandse tijd!!!! We konden dus gelijk aan tafel! Maar goed dat we niet in 1 van de eerdere bars waren blijven hangen.

We hebben ons tegoed gedaan aan een uitgebreid buffet van vis en vlees en lekker zoete dingen als nagerecht. Daarna weer aan dek om te genieten van de zonsondergang, nog een spelletje in de bar en heerlijk onze uiterst comfortabele hut opgezocht om onze luikjes te sluiten.