dorpen in tufsteen
Montório - Tuscania 71 km zon
Vandaag door het tufsteen gebied gefietst. Tufsteen is een vulkanisch gesteente wat poreus en zacht is en makkelijk te bewerken. De Etrusken maakten hier al hun 1e nederzettingen.
De stadjes liggen op en tegen de rotsen geplakt en er tussen liggen diepe kloven. Dus je snapt het al: het was weer flink klimmen en dalen.
Vanmorgen van onze privé camping weggefietst naar Sorano. Daar besloten een extra lusje te fietsen naar Pitigliano. Na een kop koffie (ja Ed, weer met wat lekkers want het kost hier nu eenmaal geen drol en we fietsen het er zo weer af) door de kleine steegjes gewandeld. Karin wist daar een broodbezorger in een Piagiotje (3wieler) op de foto te zetten. Die karretjes beginnen we steeds vaker te zien. Pitigliano wordt ook wel klein Jeruzalem genoemd want er zat een grote Joodse gemeenschap.
Van hieruit ging het naar het Lago di Bolsena. Dit is het grootste kratermeer van Europa. Het is ook heel gek: om er te komen moet je eerst flink klimmen om over de kraterrand te komen en dan flink afdalen. Het meer ligt echter op zo'n 500 m hoogte. Er liggen lange lavastranden van zwart zand. Het gedeelte waar wij langs fietsten was een beetje vergane glorie: ooit leuk opgezet maar nooit meer wat aan gedaan (dat geld ook voor de wegen, die Italianen zullen wel jaarlijks nieuwe schokbrekers nodig hebben ).
We waren van plan om op de laatste camping langs het meer te overnachten. Hiervoor kregen we eerst nog een laatste klimmetje van wel 20%! Bij de camping aangekomen hadden we allebei zoiets van: moeten we hier staan? Allemaal slecht onderhouden grindplekken en langs een drukke weg. Niet echt aantrekkelijk. We waren vroeg dus besloten eerst een ijsje te eten langs het water.
We kunnen ook nog een stuk door fietsen om de etappe van morgen (ruim 80 km) wat in te korten. Tuscania was nog 20 km fietsen had echter geen camping. Maar een hotelletje op zijn tijd is ook niet verkeerd en was snel gevonden. De fietsen konden in de garage en na een douche het stadje in. Daar superlekker gegeten op een klein terrasje (Karin had gestoofd lamsvlees, ik een ossestaart).
Al met al dus een goed besluit!
Vandaag door het tufsteen gebied gefietst. Tufsteen is een vulkanisch gesteente wat poreus en zacht is en makkelijk te bewerken. De Etrusken maakten hier al hun 1e nederzettingen.
De stadjes liggen op en tegen de rotsen geplakt en er tussen liggen diepe kloven. Dus je snapt het al: het was weer flink klimmen en dalen.
Vanmorgen van onze privé camping weggefietst naar Sorano. Daar besloten een extra lusje te fietsen naar Pitigliano. Na een kop koffie (ja Ed, weer met wat lekkers want het kost hier nu eenmaal geen drol en we fietsen het er zo weer af) door de kleine steegjes gewandeld. Karin wist daar een broodbezorger in een Piagiotje (3wieler) op de foto te zetten. Die karretjes beginnen we steeds vaker te zien. Pitigliano wordt ook wel klein Jeruzalem genoemd want er zat een grote Joodse gemeenschap.
Van hieruit ging het naar het Lago di Bolsena. Dit is het grootste kratermeer van Europa. Het is ook heel gek: om er te komen moet je eerst flink klimmen om over de kraterrand te komen en dan flink afdalen. Het meer ligt echter op zo'n 500 m hoogte. Er liggen lange lavastranden van zwart zand. Het gedeelte waar wij langs fietsten was een beetje vergane glorie: ooit leuk opgezet maar nooit meer wat aan gedaan (dat geld ook voor de wegen, die Italianen zullen wel jaarlijks nieuwe schokbrekers nodig hebben ).
We waren van plan om op de laatste camping langs het meer te overnachten. Hiervoor kregen we eerst nog een laatste klimmetje van wel 20%! Bij de camping aangekomen hadden we allebei zoiets van: moeten we hier staan? Allemaal slecht onderhouden grindplekken en langs een drukke weg. Niet echt aantrekkelijk. We waren vroeg dus besloten eerst een ijsje te eten langs het water.
We kunnen ook nog een stuk door fietsen om de etappe van morgen (ruim 80 km) wat in te korten. Tuscania was nog 20 km fietsen had echter geen camping. Maar een hotelletje op zijn tijd is ook niet verkeerd en was snel gevonden. De fietsen konden in de garage en na een douche het stadje in. Daar superlekker gegeten op een klein terrasje (Karin had gestoofd lamsvlees, ik een ossestaart).
Al met al dus een goed besluit!
Het staat bekend om het traditionele feest “Torciata di San Giuseppe”, waarbij een grote pop verbrand wordt, om het einde van de winter te vieren.
-Vanaf 1400 werd het een belangrijk centrum voor de joden. Zij richtten er in 1598 een synagoge op die nog altijd bestaat.
De stad van de Orsini’s, een pauselijke familie uit Rome die Pitigliano in 1293 in de schoot geworpen kreeg. Tot die tijd behoorde het stadje toe aan de familie Aldobrandeschi, maar vanwege een huwelijk met de Orsini’s kwam Pitigliano onder Romeinse invloedsfeer.
De Orsini’s zijn ook vandaag de dag nog duidelijk aanwezig in dit stadje. Het symbool van deze familie, een beer met een leeuwenkop (orso is beer in het Italiaans), duikt regelmatig op. Natuurlijk bij de toegang naar het Palazzo Orsini, maar ook bij de fontein op het centrale plein, die gevoed werd door het gigantische aquaduct, dat in 1545 door de familie Orsini is aangelegd.
-Een goed besluit! Nee, ben nog niet klaar met jullie mee te reizen in verhalen / teksten. Ik geniet er op "afstand" van. Rome, het döt me wat.
Wat geweldig om jullie blog te lezen. Wat een indrukken en ervaring. Wel petje af voor deze onderneming. Veel succes en we blijven lezen!